Opening krótko podsumowuje zdarzenia z filmu i sugeruje ciąg dalszy.
Fragment tekstu utworu (Colorful):
We laugh together in the cycling time, yet we hold different thoughts
So let's start again from scratch
If I reach out my hand and grab yours
to keep the fleeting miracle that I reached from collapsing
Look, you'll stay by my side forever...
A co widzimy na obrazach? Świat jest zniszczony, pustynia z ruinami, jak ten na którym Homura toczyła swoją ostatnią walkę w scenie po serialu. Dotyka ona obrazu i magicznie zamienia pustkowie w zielony raj. Widzimy pozostałe 4 bohaterki radosne, bawiące się i tańczące. Homura jest między nimi. Ale one jej nie widzą. Klęczy nieruchomo w rozpaczy, jest szara. Próbuje wyciągnąć rękę do Madoki. Kiedy tylko się dotykają, Madoka rozsypuje się w piasek. Nagle znika złuda sielanki dookoła, okazuje się że świat wciąż jest pustkowiem. To wszystko było iluzją. Homura płacze, jej łza pada w piasek - obok w pół zagrzebanego w piasku kolczyka z salamandrą. To ostatnie ostatecznie mnie przekonało że opening to metafora tego co działo się po epilogu
Do tego przez ułamek sekundy widać homurę która rzuca cień na którym ma potężne czarne skrzydła i znowu klęczy w rozpaczy. Dookoła spadają czarne pióra.