No, w kilku grach tak było, ze robiliśmy całą robotę, a później ktoś odbierał nam nasze zasługi albo w ostatniej chwili wykazywał się bohaterstwem jak ten cały Martin z Obliviona. Ale swoją drogą fajny motyw, kiedy slyszymy o Artoriasie, jego dokonaniach, a poźniej okazuje się, że tak naprawdę to nasze zasługi.
Ale do rzeczy. Dark Souls wreszcie ukonczony! To była długa przygoda jeśli liczyc czas kiedy zagrałem po raz pierwszy a było to jakos w sierpniu 2015 roku. Poźniej zacząlem grać w Wieśka 3 i odstawiłem DkS w którym doszedłem jakoś do Blightown. Kilka lat minęło zanim zdecydowałem się wrócić ale oczywiście nie było sensu probować kontynować, lepiej było zaczać od nowa. Dzisiaj przeszedłem praktycznie całe Demoniczne Ruiny, Lost Izalith i ostatniego bossa. Czyli pokonalem 4 bossów, bo Nieustanne Wyładowanie czy jak on się nazywał, pokonałem już dawno temu, po tym jak zabiłem w drugi dzwon. Swoją droga był to jeden z nielicznych bossów, ktorych pokonałem za pierwszym razem. Choć w sumie, gdyby tak to podliczyć to wcale jakoś mało ich nie było, bo o ile pamiętam to za pierwszym razem pokonałem Demona Azylu, Taurusa, Ziewającego Smoka, Strażnika Sanktuarium, Księżycowego Motyla, Pinwheela, Priscillę, Demonów Firesage i Stonogę. Przyznam, że przedostatnia lokacja troche zaczęła mnie wkurzac. Te całe Lost Izalith przeładowane było potworami, poza tym postac zahaczała się o niewidzialne ściany, korzenie, nawet na schodach potrafiła się zaciąć. Szkoda ze wątku cebulowego rycerza nie udało mi się doprowadzić do szczęśliwego końca. Niestety nie spodziewałem się że te galaretowate potworki będą takie silne. Jesli chodzi o Łoże Chaosu to sam boss jest oczywiście na jeden cios, sposobu na jego pokonanie też od razu się domysliłem, ale niestety kilka razy trzeba było zginąć. Nie wiem czy jest możliwe pokonanie go za pierwszym razem, bo podłoga się zapada, korzenie blokują drogę. Na szczęście w tej walce nie trzeba robic wszystkiego od nowa ale i tak samo dostanie się do niego to nie lada sztuka kiedy jednym ciosem może cie zepchnąc w przepaść.
Ostatni boss, Gwyn też łatwy nie jest i dobrze. Najbardziej mnie wkurzalo to, ze ci czarni rycerze po drodze do niego się odradzali, no i sama droga była dość długa i żmudna. Później nawet z nimi nie walczylem tylko omijałem. Przebierałem się w różne pancerze od Szkarłatnych Szat w których przeszedłem niemalze całą grę, przez zbroję Havela, ale ostatecznie udało mi się wygrać w zbroi Tarkusa. Głównie to była walka na przetrwanie, zużyłem wszystkie 20 mikstur. Zauważyłem, że w tej walce latwo popaść w wir ciągłego leczenia się, bo zanim wypijemy miksturę to Gwyn nas znowu zaatakuje, nie dość ze wchodzi na staminę to jeszcze sporo zdrowia zabiera, więc gdy się leczyłem to spamowałem przycisk i wypijałem 3 mikstury. Jakoś udało się wygrać mimo ze bylem lekko wstawiony po ćwiartce czystej.
Jeśli chodzi o zakończenie to wybrałem to najbardziej oczywiste zjednoczenie z ogniem. Po walce nie bardzo wiedziałem co robić, w sumie to chciałem zostać Mrocznym Lordem ale nie bardzo wiedziałem jak to zrobić. Może wystarczylo po prostu wyjść z areny? Odruchowo zapaliłem ognisko i tak gra sie skończyła. Troszkę szkoda ze nie było outra w stylu intra, ale cóż. W NG+ jak kiedyś powrócę będzie mozna odkryc pozostałe smaczki, które pominąłem (przymierza, przedmioty) i przy okazji próbowac wymaksowac osiągnięcia. Juz nie będę czuć potrzeby parcia do przodu by wreszcie ukonczyc grę i będzie mozna pofarmić przydatne przedmioty czy składniki do ulepszania broni. Na razie jakos nie czuje potrzeby powrotu, może kiedyś zatęsknię za Lodran. Na razie czeka na mnie DkS 3, Bloodborne i DkS 2.
Swoją drogą ciekawa przygoda to byla, inna niż w typowych grach. DkS to taka mieszanka slashera, hack'n'slasha, action RPG połączona z nietypowym sposobem przedstawiania fabuły. Gre przeszedłem w niecałe 60 godzin na 90 levelu. Gralem piromantą, ale ostatecznie postawiłem na lekkie szaty i claymore, które sprawdzały się przez znakomitą większosc gry.